biraz ertelenmiş bir yazı bu. olması gereken yerde değil, görmezden gelinmiş bir incinmişlik.. her yazının olduğu gibi bir hikayesi var biraz büyütülmüş saklanıp sevilmiş bir hikaye. kelimelere aldırmamak gerek yoksa öfkem geçecek..
mad worl: dün e-posta adersime gelen bir postada sözleri yazılmış ve dinleyen ne kadar etkilendiğinden bahsetmiş. herkesin bir mad worl'u mü vardı yoksa ?
uzun zaman olmuş.. yaklaşık üç yıl önce yine bir ramazan ayında gönderilmişti bu parça bana. dinle bak demiştir belki. neden ağladığımı dinlerken anlayabilirisin belki. oysa ben onun ağladığını anlayamadığım için zaten yeterince küskündüm kendime. birinin ağladığını bilmek bazen o kadar zor geliyor ki.. öğrencilerimi ağlamasınlar diye azarlıyorum ben. gözyaşlarından korkuyorum. onun gözyaşlarından da korktum. ağlamasından, acısından korktukça yaklaştım ama hiçbir zaman ağlamasına engel olabileceğime inanmadım bazen ben de ağladım, geçmedi.
bu böyle olmayacak bunlar değil onun için hissettiklerim. öfkem geçmesin. ağlasam da geçmesin ama o da ağlamasın..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder