mürekkep balığı

yaşadığı dünya üzerinde kendini pek de normal bulmayan insan. normal bir insan bu saatte uyanık olmaz. bunu çok küçükken uyuyamadığı için ağlayarak annesinin yanına gittiğinde öğrenmişti. uyuyamıyorsa ters giden bir şeyler vardı ve bunu ancak annesi halledebilirdi. hayatımdaki uçurum sandığı her uykusuzluktan çekip çıkaran ya da buna gayret eden bir anne sahibi ayrıca. bu evlat olmayla ilgili de bir durum bunu da anlıyor. büyüdükçe değişen anlamlandırmalar var elbet ama annenin aklayıp paklayan kurtaran bir yanı hep çok anlamlı. bunları düşünürken aklıma hep doğduklarında yavrularını yalayan onları temizleyen hayvanlar geliyor ve bu bana sanki bir şeyleri anladığımı anlatıyor. yıkayıp aklayan anne. -annenin gözlerine git..-
normal insana tekrar gelirsek belki de çocukluğunu kaybetmeyen insana demeliyim, erken uyur uyumuyorsa bile kaygılı bir telaş duyar yarın için. işte mürekkep balığının anormalliği yarını için telaş duymuyor oluşundan. içindeki telaşı bir yerlerde unuttu. buna kayıtsız !
" neden ben diliyle anlatamadığını şimdi anlayamadı. siz deyin uyksuzluk ben deyim aidiyetsizlik."

besmele ile

bu blog bir murekkepbaligi için oluşturulmuştur. bol bol mürekkeplene...