20 Ağustos 2010 Cuma

biri bizi okuyor

yine de iyi saklamışım kendimi yazılarımda. nette yazarken inanılmaz bir set oluşuyor ve kelimelerle oynarken yazmam gereken şeyden hep kaçmayı başarmış oluyorum. içimden de söylememiş oluyorum belki. kimse bilmiyor, ben bile.

mahremiyet güzel şey. bazı şeyleri kendine bile belli bir bilinçsizlik halinde itiraf ederken başkalarının da bunu sizinle aynı zamanda öğrenmesi tehlikeli olabilir. tehlikeden kasıt yaradır.

görmesin kimse daha çabuk iyileşsin.

aslında bu daha profesyonelce yapılacak bir iş belki. evet yazmak denilen şey içinde saklanabilmek büyük yetenek. yazar kendini açıp bize bizi gösteriyorsa ne ala yoksa gerisi hakikaten itiraf.com gibi oluyor.

işte buna ağlanır.

bu bir korkaklıksa buna da susulur.

keyifle başlamıştım yazıya, şimdi suratım asık..

"üslub yok bu yazıda" çünkü yazı karekteri seçilmemiş, çünkü her şey tepeden inme bizde reformlar bir temele oturtulamamış. nasıl anlamazsın!.. demek istiyorum ki dersem her şey silinecek.

1 yorum:

  1. Anlamadım, başka biri okurken saklanma ihtiyacı duyulmuyor da ben okurken mi saklanmış olmak ifade etmeye değer bir şey oluyor. Cümle belki sitemkar gibi oldu ama gerçekten anlamadım. Eğer öyleyse gizlenmene gerek yok, ben kendimi gizleyebilirim. :)

    YanıtlaSil